lekarz… badania…badania…lekarz
14 marca 2012
-
Czekam na pana „pomiernika”… Miał być między 14 a 15… O 15 MUSZĘ najpóźniej wyjść, żeby dojechać jeszcze jakoś logicznie-czasowo po Zetkę, do przedszkola… :/ A pana jak nie ma tak nie ma.A mnie się chce płakać…Dzień zaczął się jak zwykle- nieco bardziej roboczo, bo czas najwyższy zakasać rękawy. Po weekendzie jeszcze nie było sprzątane, mopowane i rano jak się stąpało po podłodze to niemal jak w bajce… czarodziejski pył się unosił 😛 A za tym tajemniczym, szarym pyłkiem… Jakieś stworki drażniły mój nos i tak kichałam na wszystko- zwłaszcza na ten pył 😛Aż się zakichałam i w końcu posprzątałam. 3 pralka już się tłucze w łazience z drobiazgiem. Tylko ciekawe gdzie ja to rozwieszę… Teraz do mnie doszło, że to na dzisiaj MUSI być ostatnia pralka, bo inaczej wszystko zacznie gnić w oczekiwaniu na wolne miejsce do wyschnięcia…No i wizyta u lekarza… Znowu! No i po wizycie kolejne badania i umówiłam się znów na kolejną wizytę… I już chce mi się płakać :/CZY TO KIEDYŚ SIĘ SKOŃCZY?!?Pierwsza ciąża przebiegała bez większych stresów. Jedyne co, to nieco powiększone miedniczki nerkowe płodu były pod obserwacją. Po porodzie jedna wróciła u Zetki do normy, druga też zaczęła maleć ale nieco wolniej. WŁAŚNIE!!! Na 3 lata miałam znów zrobić jej USG brzuszka… Ale teraz po szpitalnych perypetiach, to aż mnie serce boli jak pomyślę, że mam ją stresować… Odczekam jeszcze troszkę…Za to ja, teraz z drugiej ciąży biegam niemal jak uzależniona do lekarza… Już jestem tym strasznie zmęczona!! Dzisiaj przytłaczały mnie myśli po wizycie…Jestem typem, który może chorować, ale nie chce o tym wiedzieć. Lepiej nie wiedzieć, zachorować i umrzeć w niewiedzy. A cieszyć się chwilą z bliskimi, czy zamiast na kolejnego lekarza stracić pieniądze na jakąś rzecz, jakiś gadżet poprawiający humor- choćby buty, torebkę czy głupie lody z rodziną…Ale jak patrzę na Zetkę…. Że np mnie miałoby przy niej nie być… Że nie widziałabym jej pierwszego dnia w szkole, pierwszej randki, reakcji na pierwszą „pałę” w szkole ;P … Że nie widziałabym jak wygląda w wieku 5, 7, 10, 15….lat…Przepraszam… to te hormony…płaczę…Ale jak pomyślę, że ktoś mógłby, a nie ja, osuszać łzy czy słuchać jej śmiechu….K…a rozmazałam sobie tusz…Złośliwość losu… Rozmazałam się i przyszedł facet! GrrrrrSpokój….Nie, nie jest ze mną tak jakoś tragicznie… To tylko nadmiar badań i wizyt lekarskich tak mnie przybija… Teraz z badań wyszło, że mam dość wysokie (prawie jeszcze raz tyle co powinno być w normie!!) hormony tarczycy. Lekarka śmiała się, że idąc za mną nie mogła mnie dogonić nawet na schodach, więc chyba osłabienie i zmęczenie nie dotyczą moich zauważalnych objawów… No cóż… Musiałam przyznać się i przed nią i przed samą sobą, że staram się z tymi właśnie syndromami walczyć, choćby na krótkich dystansach. Ale senność, ogólne przemęczenie to myślałam, że naturalne w ciąży. Że u niektórych jest a u niektórych dwupaków nie… A, że naczytałam się tu i tam, to jakoś nie przywiązywałam do tego wagi. No chyba, że irytacja na samą siebie, że jest się do dupy, bo jakoś czas mi się przez powolność rozłazi…. Od zdania do zdania i po wizycie szłam na kolejne rozszerzone badania na hormony tarczycy :/Z nowych wyrazów jakie ja poznałam po dzisiejszej wizycie to cytomegalia…Szłam z myślą, że następna wizyta u lekarza dopiero za miesiąc, tak jak wcześniej mówiła pani doktor. A tu… badania, badania i badania i… za tydzień następna wizyta 🙁Czuję się do niczego. Na prawdę, chyba wolałabym nie wiedzieć o chorobach i umrzeć w błogiej nieświadomości…Gdybym była poważnie chora, gdybym o tym wiedziała i żyła/dogorywała z myślą, że to ostatnie chwile z Zetką, z Nim… Chyba szybciej bym ze zgryzoty zesztywniała 🙁 Bo nie dość, że ktoś oznajmia, że życie kończy się tu i tu… Ale co chwilę, dodatkowo, tak na „a może się uda” wysyła na tysiące badań,leczenie… To ile czasu i ile szczerej beztroski pozostaje osobie umierającej dla najbliższych?!? Czy nie lepiej żyć nic nie wiedząc? Prowadzić normalne życie? Nie rozmyślać o tym co będzie jak już mnie nie będzie?Jestem padnięta… Idę rozwiesić to 3 pranie, bo robię to na raty… Nie mam siły, tak jak kiedyś- obiad, mopowanie chaty, pranie, sprzątanie… Było pranie…. Herbatka…. pranie… drugie śniadanie… częściowo obiad… komputer…. częściowo pranie… wymarsz po Zetkę… obiad… i teraz dokańczam zapiski i znów będzie pranie… sprzątanie po obiedzie (dobrze, że na jutro mam obiad! 🙂 )
-
Dołącz
-
Akuszerka
June 8, 2018
Miałam dzisiaj nawiązać do wilczych klimatów. Jednak pełna jestem wrażeń po naszym spotkaniu LubelskiegoKlubuKsiążki i będzie właśnie o książce, którą jako pierwszą wzięłyśmy na tapetę.Książka, która na polskim rynku wzbudza ogromne emocje. Kontrowersje. Większość jej...
-
Jakie wilki znają wasze dzieci?
June 6, 2018
„Piaskowy Wilk” Asa Lind z Wydawnictwa Zakamarki.to piękne, krótkie (takie w sam raz na czytanie przed snem młodszym dzieciaczkom) opowiadania dziewczynki- Karusi, która mieszka w małym domku nad wielkim morzem. Dziewczynka ma przyjaciela, którego wykopała na...
-
Czym jest klaps a czym… mops… o wychowaniu dzieci
June 4, 2018
No dobra. Z Radio Lublin przyniosłam poradnik. Nie jestem fanką tego typu literatury. Sama nie przeczytałam chyba żadnych typowych poradników. Do czasu. Do teraz. Ten przeczytałam. Cały. Zajęło mi to chwilę. Bo ani nie jest...